بی اختیاری ادرار در زنان یکی از مشکلاتی است که می تواند زنان جوان را تحت تأثیر قرار دهد، و تأثیرات منفی بر کیفیت زندگی آن ها بگذارد. این مشکل به دلایل مختلفی از جمله ضعف عضلات کف لگن، تغییرات هورمونی، عفونت های ادراری، فشارهای عصبی و حتی برخی بیماری های زمینه ای ایجاد می شود.

علت بی اختیاری ادرار در زنان جوان می تواند به عواملی مانند زایمان های متعدد، فعالیت های ورزشی سنگین، اضافه وزن و حتی برخی داروهای خاص مرتبط باشد. این مشکل نه تنها از نظر جسمی بلکه از نظر روانی نیز می تواند آزار دهنده باشد و نیاز به بررسی دقیق و درمان مناسب دارد. برای درمان آن به بهترین کلینیک زنان و زایمان در تهران مراجعه کرد.

انواع بی اختیاری ادراری در زنان

بی اختیاری ادراری یکی از مشکلات رایج در میان زنان است، که می تواند در هر سنی رخ دهد و به دلایل مختلفی ایجاد شود. این عارضه نه تنها جنبه جسمی دارد. بلکه می تواند از نظر روحی و اجتماعی نیز تأثیرات منفی به همراه داشته باشد.

بسیاری از زنان به دلیل شرم یا ناآگاهی این مشکل را نادیده می گیرند، در حالی که شناخت دقیق انواع بی اختیاری ادراری گامی مهم در جهت مدیریت و درمان آن محسوب می شود. این اختلال دارای انواع مختلفی است که هر کدام علل، علائم و راهکارهای درمانی خاص خود را دارند. در ادامه به بررسی مهم ترین انواع بی اختیاری ادراری در زنان می پردازیم.

بی اختیاری استرسی (Stress Incontinence)

بی اختیاری استرسی یکی از شایع ترین انواع بی اختیاری ادراری در زنان است که معمولاً هنگام انجام فعالیت هایی که فشار داخل شکمی را افزایش می دهند رخ می دهد. این وضعیت می تواند در هنگام خندیدن، عطسه کردن، سرفه، دویدن یا حتی بلند کردن اجسام سنگین ایجاد شود.

علت اصلی این نوع بی اختیاری ضعف عضلات کف لگن و اسفنکتر مجرای ادراری است که معمولاً به دلیل زایمان های طبیعی متعدد، افزایش سن، کاهش هورمون استروژن پس از یائسگی یا اضافه وزن اتفاق می افتد. درمان این مشکل شامل تمرینات کگل برای تقویت عضلات کف لگن، استفاده از دستگاه های تقویت کننده عضلات، فیزیوتراپی تخصصی و در موارد شدیدتر مداخلات جراحی برای ترمیم بافت های نگهدارنده مجرای ادرار است.

بی اختیاری اضطراری (Urge Incontinence)

بی اختیاری اضطراری زمانی رخ می دهد که فرد به طور ناگهانی احساس شدید و غیر قابل کنترل دفع ادرار پیدا می کند. و ممکن است قبل از رسیدن به سرویس بهداشتی نشت ادرار را تجربه کند. این نوع بی اختیاری اغلب ناشی از بیش فعالی مثانه است که در آن عضلات مثانه به طور غیر ارادی منقبض می شوند.

دلایلی مانند عفونت های ادراری مکرر، بیماری های عصبی مانند ام اس یا سکته مغزی، تحریکات مثانه ناشی از مصرف کافئین و الکل و حتی استرس و اضطراب می توانند در ایجاد این وضعیت نقش داشته باشند. روش های درمانی شامل تغییر سبک زندگی، مصرف داروهای آرام کننده مثانه، تمرینات رفتاری برای کنترل نیاز فوری به ادرار و در برخی موارد تزریق بوتاکس در عضلات مثانه برای کاهش انقباضات غیر ارادی است.

بی اختیاری ترکیبی (Mixed Incontinence)

بی اختیاری ترکیبی زمانی اتفاق می افتد، که فرد هم زمان علائم دو نوع بی اختیاری استرسی و اضطراری را تجربه کند. در این حالت فرد ممکن است هم هنگام عطسه یا سرفه دچار نشت ادرار شود. و هم به طور نا گهانی و شدید احساس نیاز به دفع ادرار پیدا کند.

این نوع بی اختیاری معمولاً در زنان مسن تر و آن هایی که سابقه زایمان های دشوار دارند شایع تر است. درمان آن ترکیبی از روش های مورد استفاده برای دو نوع بی اختیاری قبلی است از جمله تقویت عضلات کف لگن، تغییر رژیم غذایی، کاهش مصرف محرک های مثانه، دارودرمانی و در مواردی جراحی برای حمایت از مثانه و مجرای ادرار.

بی اختیاری عملکردی (Functional Incontinence)

در بی اختیاری عملکردی مشکل اصلی در دستگاه ادراری نیست بلکه فرد به دلیل مشکلات جسمی، شناختی یا حرکتی قادر به کنترل دفع ادرار نیست. این وضعیت بیشتر در افراد مسن، بیمارانی که دچار آلزایمر یا پارکینسون هستند یا کسانی که مشکلات حرکتی دارند دیده می شود.

به عنوان مثال، فردی که به دلیل آرتروز شدید نمی تواند سریع به سرویس بهداشتی برسد. ممکن است نشت ادرار را تجربه کند. درمان این نوع بی اختیاری بیشتر بر تسهیل دسترسی به سرویس بهداشتی، استفاده از وسایل کمکی مانند صندلی توالت نزدیک به تخت و در برخی موارد تنظیم برنامه منظم برای دفع ادرار تمرکز دارد.

بی اختیاری سرریزی (Overflow Incontinence)

بی اختیاری سرریزی زمانی رخ می دهد، که مثانه به طور کامل تخلیه نمی شود و ادرار به صورت قطره ای نشت می کند. این نوع بی اختیاری معمولاً به دلیل انسداد مجرای ادراری، ضعف عضلات مثانه یا بیماری های عصبی رخ می دهد.

زنان مبتلا به دیابت، افرادی که سابقه جراحی لگن دارند. یا کسانی که از برخی داروهای خاص استفاده می کنند بیشتر در معرض این مشکل قرار دارند. درمان شامل مصرف داروهایی برای بهبود انقباضات مثانه، استفاده از سوند در موارد شدید و در برخی مواقع جراحی برای رفع انسداد مجرای ادراری است.

بی اختیاری موقت (Transient Incontinence)

برخی از زنان ممکن است به طور موقت دچار بی اختیاری ادراری شوند. که معمولاً به دلیل عوامل موقتی مانند عفونت های ادراری، یبوست شدید، مصرف داروهای ادرارآور یا مصرف بیش از حد الکل و کافئین ایجاد می شود. این نوع بی اختیاری با رفع علت زمینه ای معمولاً بهبود می یابد و نیازی به درمان طولانی مدت ندارد. برای پیشگیری از آن توصیه می شود که زنان به بهداشت دستگاه ادراری خود توجه کنند. میزان مصرف مایعات را تنظیم نمایند و در صورت مشاهده علائم عفونت سریعاً به پزشک مراجعه کنند.

آیا بی اختیاری ادرار در زنان جوان قابل درمان است؟

بی اختیاری ادرار در زنان جوان نه تنها یک مشکل شایع بلکه در بسیاری از موارد کاملاً قابل درمان است. بسته به علت بروز این اختلال روش های مختلفی برای بهبود آن وجود دارد. که از تمرینات ساده تقویت عضلات کف لگن مانند تمرینات کگل گرفته تا تغییر سبک زندگی، مدیریت مصرف مایعات و کاهش وزن را شامل می شود.

در برخی موارد پزشکان از دارودرمانی برای کنترل مثانه بیش فعال یا تقویت عملکرد عضلات اسفنکتر استفاده می کنند. همچنین روش های تخصصی مانند فیزیوتراپی لگن، بیوفیدبک، تحریک الکتریکی عضلات و در موارد شدید تر جراحی های اصلاحی نیز می توانند تأثیر بسزایی در درمان این مشکل داشته باشند. از آنجایی که بی اختیاری ادرار می تواند بر کیفیت زندگی، اعتماد به نفس و روابط اجتماعی فرد تأثیر بگذارد. مراجعه زود هنگام به پزشک و انتخاب روش درمانی مناسب بهترین راه کار برای کنترل و بهبود این وضعیت محسوب می شود.

برای درمان بی اختیاری ادرار چه بخوریم

بی اختیاری ادرار یکی از مشکلات شایعی است که می تواند. بر کیفیت زندگی زنان تأثیر بگذارد اما با رعایت رژیم غذایی مناسب می توان علائم آن را کنترل و حتی کاهش داد. برخی از مواد غذایی به تقویت عضلات مثانه، کاهش التهاب و تنظیم عملکرد کلیه ها و مجاری ادراری کمک می کنند.

در حالی که برخی دیگر می توانند باعث تحریک مثانه و افزایش دفعات ادرار شوند. از این رو انتخاب آگاهانه مواد غذایی و نوشیدنی ها می تواند گامی مؤثر در بهبود این وضعیت باشد. با این حال هر گونه اقدام برای درمان باید زیر نظر بهترین دکتر فوق تخصص زنان و زایمان تهران  انجام شود. تا بهترین نتیجه حاصل شود و از روش های درمانی مکمل نیز در کنار تغذیه مناسب بهره برداری گردد.

آب کافی و مایعات سالم مصرف کنید

اگرچه ممکن است تصور شود که کاهش مصرف مایعات می تواند بی اختیاری ادرار را کاهش دهد. اما این کار باعث غلیظ شدن ادرار شده و مثانه را بیشتر تحریک می کند. مصرف میزان مناسبی آب در طول روز به دفع سموم و جلوگیری از عفونت های مجاری ادراری کمک می کند. که یکی از عوامل تحریک کننده بی اختیاری محسوب می شود.

توصیه می شود آب را در فواصل منظم بنوشید و از نوشیدن حجم زیاد آب در یک وعده اجتناب کنید. همچنین آب نارگیل، دمنوش های گیاهی مثل چای بابونه و چای زنجبیل می توانند به کاهش التهاب و آرامش عضلات مثانه کمک کنند. در مقابل باید از نوشیدنی های حاوی کافئین مانند قهوه، چای سیاه و نوشابه های گاز دار پرهیز کرد. زیرا این نوشیدنی ها به عنوان محرک های قوی مثانه شناخته می شوند و می توانند بی اختیاری را تشدید کنند.

غذاهای غنی از فیبر مصرف کنید

مصرف فیبر کافی برای جلوگیری از یبوست ضروری است. زیرا یبوست می تواند فشار بیشتری به مثانه وارد کند و باعث افزایش دفعات ادرار یا تشدید بی اختیاری شود. منابع غنی از فیبر شامل سبزیجات برگ سبز مانند اسفناج، کلم بروکلی، کاهو و جعفری هستند که علاوه بر تأمین فیبر دارای خواص ضد التهابی نیز می باشند و به آرامش عضلات مثانه کمک می کنند.

همچنین میوه هایی مانند گلابی، سیب و انواع توت ها نه تنها به بهبود عملکرد دستگاه گوارش کمک می کنند، بلکه آنتی اکسیدان های مفیدی دارند که برای سلامت کلیه ها و مثانه مفید هستند. مصرف غلات کامل مانند جو دوسر، برنج قهوه ای و نان های سبوس دار نیز توصیه می شود زیرا این مواد غذایی به تنظیم حرکات روده و کاهش فشار اضافی بر مثانه کمک می کنند.

مواد غذایی حاوی منیزیم و پتاسیم را افزایش دهید

منیزیم نقش مهمی در شل کردن عضلات بدن از جمله عضلات مثانه دارد و می تواند به کاهش اسپاسم های مثانه و جلوگیری از بی اختیاری ادرار کمک کند. این ماده معدنی را می توان در آجیل هایی مانند بادام، گردو و تخمه کدو یافت. همچنین مواد غذایی مانند موز، آوو کادو و سیب زمینی منابع غنی از پتاسیم هستند.

که به تعادل سطح مایعات بدن کمک کرده و فشار وارده بر مثانه را کاهش می دهند. این مواد غذایی علاوه بر تقویت عضلات مثانه، باعث کاهش احتمال بروز التهاب در دستگاه ادراری نیز می شوند و به بهبود عملکرد کلیه ها کمک می کنند. مصرف روزانه این مواد می تواند به تدریج باعث بهبود کنترل ادرار شود.

پروتئین های سالم و ضد التهاب مصرف کنید

پروتئین های سالم مانند ماهی های چرب (مثل سالمون و قزل آلا)، گوشت بوقلمون، تخم مرغ و حبوباتی مانند عدس و لوبیا قرمز برای سلامت مثانه بسیار مفید هستند. این مواد غذایی سرشار از اسید های چرب امگا ۳ و پروتئین های ضد التهابی هستند که به تقویت بافت های بدن از جمله عضلات مثانه و کف لگن کمک می کنند.

مصرف پروتئین های سالم به تنظیم عملکرد اعصاب کنترل کننده مثانه نیز کمک می کند. در مقابل بهتر است از مصرف گوشت های فرآوری شده، فست فود ها و غذاهای سرخ کرده پرهیز کنید زیرا این غذا ها باعث افزایش التهاب در بدن شده و می توانند مثانه را تحریک کرده و علائم بی اختیاری را تشدید کنند.

غذاهای حاوی ویتامین D مصرف کنید

ویتامین D یکی از مهم ترین مواد مغذی برای تقویت عضلات بدن از جمله عضلات کنترل کننده مثانه است. مطالعات نشان داده است که کمبود ویتامین D می تواند با ضعف عضلات کف لگن مرتبط باشد و احتمال بی اختیاری ادرار را افزایش دهد.

منابع غذایی غنی از این ویتامین شامل ماهی سالمون، زرده تخم مرغ، شیر غنی شده و قارچ است. همچنین قرار گرفتن در معرض نور خورشید به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه در روز می تواند به تولید طبیعی ویتامین D در بدن کمک کند. دریافت میزان کافی از این ویتامین می تواند به بهبود عملکرد ماهیچه های اسفنکتر ادراری کمک کرده و کنترل بهتری بر دفع ادرار ایجاد کند.

مصرف غذاهای تحریک کننده را محدود کنید

برخی غذا ها و نوشیدنی ها می توانند مثانه را تحریک کرده و علائم بی اختیاری ادرار را تشدید کنند. موادی مانند شکلات، گوجه فرنگی، مرکبات (پرتقال، لیمو، گریپ فروت)، غذاهای پر ادویه و سرکه ای، نوشابه های گازدار و کافئین می توانند باعث افزایش فعالیت غیرطبیعی مثانه شوند.

این مواد معمولاً اسیدی یا محرک عصبی هستند و می توانند موجب افزایش احساس دفع فوری ادرار شوند. کاهش مصرف این غذا ها می تواند به کاهش دفعات ادرار، بهبود کنترل مثانه و کاهش اسپاسم های ادراری کمک کند.

یائسگی یکی از مراحل طبیعی زندگی زنان است که معمولاً در اواخر دهه چهارم یا اوایل دهه پنجم زندگی رخ می دهد، و نشان دهنده پایان دوره باروری است. این مرحله به دلیل کاهش تدریجی هورمون های استروژن و پروژسترون در بدن اتفاق می افتد. و می تواند با علائمی مانند گرگرفتگی، تعریق شبانه، نوسانات خلقی، کاهش تراکم استخوان، تغییرات در کیفیت خواب و کاهش میل جنسی همراه باشد.

یائسگی یک فرآیند تدریجی است که در سه مرحله پیش یائسگی، یائسگی و پس یائسگی رخ می دهد، و هر زن آن را به شکل متفاوتی تجربه می کند. عوامل مختلفی از جمله ژنتیک، سبک زندگی، تغذیه و وضعیت سلامت عمومی می توانند بر زمان شروع و شدت علائم یائسگی تأثیر بگذارند. اگرچه این دوره از زندگی می تواند چالش هایی به همراه داشته باشد اما با مدیریت صحیح رعایت رژیم غذایی مناسب، فعالیت بدنی منظم و دریافت مشاوره پزشکی زنان می توانند این مرحله را با سلامت جسمی و روحی بهتری پشت سر بگذارند و کیفیت زندگی خود را حفظ کنند. برای درمان باید به بهترین دکتر فوق تخصص زنان و زایمان و نازایی در تهران مراجعه کرد.

اولین علامت یائسگی

یائسگی یک مرحله ی طبیعی در زندگی زنان است که به تدریج اتفاق می افتد. و معمولاً نشانه های اولیه ای دارد که از سال ها قبل از توقف کامل قاعدگی ظاهر می شوند. این علائم می توانند برای هر زن متفاوت باشند،اما اغلب با تغییراتی در چرخه ی قاعدگی، نوسانات خلقی و تغییرات جسمانی همراه هستند. تشخیص زود هنگام این نشانه ها می تواند به زنان کمک کند. تا با آگاهی بیشتری با این دوره مواجه شوند و راهکارهای مناسبی برای مدیریت آن بیابند. در ادامه به مهم ترین و شایع ترین نشانه های اولیه ی یائسگی پرداخته می شود.

نامنظم شدن چرخه ی قاعدگی

یکی از اولین و مشخص ترین نشانه های یائسگی تغییر در الگوی قاعدگی است. این تغییرات می تواند شامل طولانی تر یا کوتاه تر شدن فاصله ی بین دوره های قاعدگی، کاهش یا افزایش میزان خون ریزی و حتی توقف ناگهانی قاعدگی برای چند ماه باشد. علت این نوسانات کاهش تدریجی سطح هورمون های استروژن و پروژسترون در بدن است که بر عملکرد تخمدان ها تأثیر می گذارد.

برای برخی زنان این تغییرات می تواند باعث سردرگمی یا نگرانی شود اما دانستن اینکه این یک فرآیند طبیعی است می تواند نگرانی ها را کاهش دهد. اگر تغییرات چرخه ی قاعدگی شدید یا غیر عادی باشد مراجعه به پزشک برای بررسی های بیشتر توصیه می شود.

گرگرفتگی و تعریق شبانه

گرگرفتگی یکی از رایج ترین علائم اولیه ی یائسگی است که می تواند باعث احساس نا گهانی گرما، قرمزی صورت و تعریق شدید شود. این حالت معمولاً چند دقیقه طول می کشد و ممکن است چند ین بار در روز یا شب اتفاق بیفتد.

در بسیاری از زنان گرگرفتگی با تعریق شبانه همراه است. که می تواند خواب را مختل کند و باعث احساس خستگی در طول روز شود. دلیل اصلی این علائم کاهش سطح استروژن و تأثیر آن بر مرکز تنظیم دمای بدن در مغز است. مصرف غذا های تند، نوشیدنی های داغ، استرس و قرار گرفتن در محیط های گرم می تواند شدت گرگرفتگی را افزایش دهد.

نوسانات خلقی و تغییرات احساسی

بسیاری از زنان در مراحل اولیه ی یائسگی دچار نوسانات خلقی، اضطراب، تحریک پذیری و حتی افسردگی می شوند. این تغییرات احساسی تا حد زیادی به کاهش سطح استروژن و تأثیر آن بر انتقال دهنده های عصبی در مغز مرتبط است.

احساس ناامیدی، کاهش تمرکز و افزایش حساسیت به استرس نیز از جمله مشکلاتی هستند که ممکن است در این دوره تشدید شوند. حمایت عاطفی از سوی خانواده و دوستان، ورزش منظم، خواب کافی و در صورت لزوم مشاوره ی روان شناسی می تواند به بهبود این وضعیت کمک کند.

کاهش میل جنسی و تغییرات در سلامت واژن

یکی دیگر از نشانه های اولیه ی یائسگی کاهش میل جنسی است. که می تواند به دلیل کاهش هورمون های جنسی و تغییرات فیزیولوژیکی در بدن رخ دهد. خشکی واژن و کاهش انعطاف پذیری دیواره های آن نیز ممکن است باعث ناراحتی در حین رابطه ی جنسی شود. این تغییرات می توانند به تدریج رخ دهند و در برخی زنان تأثیر بیشتری بگذارند. استفاده از روان کننده های واژینال، مصرف استروژن موضعی با مشورت پزشک و توجه به سلامت جنسی می تواند در کاهش این مشکلات مؤثر باشد.

مشکلات خواب و بی خوابی

بسیاری از زنان در دوران پیش یائسگی و یائسگی با مشکلات خواب مواجه می شوند. این مشکلات می توانند شامل دشواری در به خواب رفتن، بیدار شدن مکرر در طول شب و کاهش کیفیت خواب باشند. تعریق شبانه و استرس ناشی از تغییرات هورمونی نیز می تواند خواب را مختل کند. برای بهبود کیفیت خواب، رعایت بهداشت خواب، کاهش مصرف کافئین در ساعات پایانی روز، انجام تمرینات آرامش بخش و ایجاد یک محیط خواب مناسب توصیه می شود.

تغییرات در پوست و مو

کاهش سطح استروژن در دوران یائسگی می تواند باعث نازک شدن پوست، کاهش خاصیت ارتجاعی و افزایش چین و چروک ها شود. همچنین برخی زنان متوجه خشکی پوست و افزایش ریزش مو می شوند. دلیل این تغییرات کاهش تولید کلاژن و تأثیرات منفی یائسگی بر گردش خون در بدن است. مصرف غذا های سرشار از آنتی اکسیدان، نوشیدن آب کافی و استفاده از محصولات مراقبت از پوست می تواند به حفظ سلامت و شادابی پوست و مو کمک کند. برای انجام این کار حتما از کلینیک فوق تخصص زنان در تهران استفاده کنید.

کاهش تراکم استخوان و درد مفاصل

با کاهش سطح استروژن استخوان ها بیشتر در معرض از دست دادن تراکم قرار می گیرند. که همین امر می تواند خطر پوکی استخوان و شکستگی را افزایش دهد. علاوه بر این بسیاری از زنان در دوران یائسگی از درد های مفصلی و سفتی عضلات شکایت دارند. برای حفظ سلامت استخوان ها مصرف کافی کلسیم و ویتامین D، انجام ورزش های قدرتی و تحمل وزن و مشورت با پزشک برای بررسی وضعیت تراکم استخوان ضروری است.

سن یائسگی

یائسگی مرحله ا ی طبیعی از زندگی زنان است. که معمولاً بین سنین ۴۵ تا ۵۵ سالگی رخ می دهد، و پایان دوران باروری را مشخص می کند. این فرآیند تحت تأثیر عوامل متعددی از جمله ژنتیک، سبک زندگی، وضعیت سلامتی و حتی شرایط محیطی قرار دارد.

برخی زنان ممکن است یائسگی زود رس را قبل از ۴۰ سالگی تجربه کنند. که دلایل آن می تواند شامل بیماری های خود ایمنی، مشکلات هورمونی، جراحی های مرتبط با تخمدان یا قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی خاص باشد.

در این دوران سطح استروژن و پروژسترون در بدن به تدریج کاهش می یابد. که این امر منجر به تغییراتی در چرخه ی قاعدگی، کاهش تراکم استخوان، نوسانات خلقی، گرگرفتگی و مشکلات خواب می شود. همچنین سبک زندگی نقش مهمی در تأثیر گذاری بر شدت و زمان شروع این علائم دارد. برای مثال، زنانی که سیگار می کشند یا تغذیه ی نامناسبی دارند ممکن است زودتر از دیگران وارد این دوره شوند. در مقابل رعایت رژیم غذایی سالم، ورزش منظم و کنترل استرس می تواند. به تأخیر افتادن یائسگی و کاهش شدت علائم آن کمک کند.

با وجود اینکه یائسگی بخشی از روند طبیعی پیری محسوب می شود. علائم آن می تواند تأثیرات متفاوتی بر سلامت جسمی و روانی زنان داشته باشد و در برخی موارد شدت این علائم نیاز به مداخلات درمانی دارد. درمان های مختلفی برای مدیریت این دوران وجود دارد که شامل روش های دارویی مانند هورمون تراپی، مکمل های غذایی و همچنین تغییرات در سبک زندگی می شود.

گرچه برخی زنان ممکن است با استفاده از درمان های طبیعی مانند مصرف مواد غذایی سرشار از فیتواستروژن یا طب سنتی علائم خود را کنترل کنند. اما در مواردی که شدت علائم زیاد است مراجعه به پزشک ضروری خواهد بود. لازم به ذکر است که انتخاب هرگونه درمان دارویی از جمله هورمون تراپی باید زیر نظر دکتر فوق تخصص زنان و زایمان و نازایی در تهران انجام شود تا از عوارض جانبی احتمالی جلوگیری گردد. تنظیم رژیم غذایی متناسب، حفظ فعالیت بدنی، خواب کافی و مدیریت استرس نیز از دیگر راهکارهایی هستند که می توانند به بهبود کیفیت زندگی در این دوران کمک کنند و زنان را برای گذر از این مرحله با آرامش و سلامت بیشتری همراه سازند.

برای جلوگیری از یائسگی چه بخوریم

بدن انسان همواره تحت تأثیر تغذیه و سبک زندگی قرار دارد و این تأثیر در دوران های مهمی مانند پیش یائسگی و یائسگی بیشتر نمایان می شود. بسیاری از زنان به دنبال راه کارهایی برای حفظ تعادل هورمونی و به تعویق انداختن این مرحله از زندگی هستند.

یکی از مؤثر ترین روش ها برای کنترل و کاهش علائم یائسگی رعایت یک رژیم غذایی سالم و متعادل است. مصرف برخی مواد غذایی می تواند تولید هورمون های زنانه را تقویت کند از کاهش ناگهانی استروژن جلوگیری نماید و سلامت عمومی بدن را حفظ کند.

از سوی دیگر برخی خوراکی ها به عنوان تقویت کننده ی عملکرد تخمدان ها شناخته می شوند و می توانند روند کاهش فعالیت آن ها را کند تر کنند. آگاهی از این خوراکی های مفید و گنجاندن آن ها در رژیم غذایی روزانه می تواند به زنان کمک کند تا این دوره ی گذار را با آرامش و سلامت بیشتری طی کنند.

غلات کامل و سرشار از فیبر

مصرف غلات کامل مانند جو دوسر، برنج قهوه ای، نان سبوس دار و کینوا تأثیر قابل توجهی در تنظیم سطح انسولین و حفظ تعادل هورمونی دارد. این مواد غذایی سرشار از فیبر هستند و به بهبود عملکرد گوارش، کاهش التهاب و تقویت متابولیسم کمک می کنند. علاوه بر این غلات کامل دارای ویتامین های گروه B هستند که در تولید انرژی و کاهش استرس نقش مهمی دارند. زنانی که مصرف مداوم غلات کامل را در رژیم غذایی خود حفظ می کنند معمولاً روند پیری سلولی کند تری دارند و علائم یائسگی در آن ها دیرتر و با شدت کمتری ظاهر می شود.

آجیل و دانه های مغذی

مغزها و دانه ها مانند بادام، گردو، فندق، دانه ی چیا و دانه ی کتان منابع غنی از اسید های چرب مفید، آنتی اکسیدان ها و ویتامین E هستند. که به حفظ سلامت تخمدان ها و کاهش التهاب کمک می کنند. این مواد غذایی همچنین دارای مقاد یر زیادی فیتواستروژن هستند که می توانند عملکرد هورمون های زنانه را تقویت کرده و علائم مرتبط با یائسگی را کاهش دهند. مصرف منظم آجیل و دانه های گیاهی علاوه بر تأثیر بر هورمون ها می تواند از بروز بیماری های قلبی، پوکی استخوان و افت انرژی در دوران یائسگی نیز جلوگیری کند.

سبزیجات برگ سبز

سبزیجاتی مانند اسفناج، کلم بروکلی، جعفری و کرفس سرشار از ویتامین K، آهن، فولات و فیبر هستند. که برای سلامت استخوان ها و تنظیم عملکرد بدن ضروری اند. این سبزیجات خاصیت قلیایی دارند و می توانند به کاهش استرس اکسیداتیو در بدن کمک کنند. که یکی از عوامل تسریع کننده ی روند پیری و یائسگی زودرس است. علاوه بر این مصرف سبزیجات برگ سبز می تواند به بهبود کیفیت پوست، کاهش خشکی و جلوگیری از تغییرات نا گهانی خلق و خو در دوران یائسگی کمک کند.

ماهی های چرب و منابع امگا ۳

مصرف ماهی هایی مانند سالمون، قزل آلا و ساردین که غنی از اسید های چرب امگا ۳ هستند می تواند به کاهش التهاب، تقویت سلامت قلب و بهبود عملکرد مغز کمک کند. اسید های چرب امگا ۳ نقش مهمی در حفظ انعطاف پذیری غشای سلولی و جلوگیری از خشکی پوست و مو دارند که از جمله مشکلات رایج در دوران یائسگی هستند. همچنین این چربی های مفید به تنظیم خلق و خو و کاهش اضطراب و افسردگی کمک می کنند که بسیاری از زنان در دوران پیش یائسگی با آن مواجه می شوند.

لبنیات غنی از کلسیم و پروبیوتیک ها

برای حفظ سلامت استخوان ها و جلوگیری از پوکی استخوان که یکی از عوارض کاهش استروژن است مصرف لبنیات کم چرب مانند ماست یونانی، پنیر و شیر ضروری است. این مواد غذایی نه تنها حاوی کلسیم هستند بلکه دارای پروبیوتیک هایی هستند که می توانند عملکرد گوارش را بهبود بخشند و به جذب بهتر مواد مغذی کمک کنند. دریافت کافی کلسیم از منابع طبیعی می تواند خطر شکستگی استخوان خا را کاهش داده و در بهبود کیفیت خواب و عملکرد عضلانی نیز مؤثر باشد.

میوه های سرشار از آنتی اکسیدان و ویتامین C

میوه هایی مانند انار، پرتقال، کیوی، توت فرنگی و گریپ فروت سرشار از ویتامین C و آنتی اکسیدان های قوی هستند که می توانند از تخریب سلولی جلوگیری کنند و روند پیری را کند تر نمایند. مصرف این میوه ها علاوه بر تقویت سیستم ایمنی به حفظ شادابی پوست و کاهش علائم یائسگی مانند گرگرفتگی و خشکی واژن کمک می کند. همچنین برخی از این میوه ها دارای فیتواستروژن هایی طبیعی هستند که می توانند تعادل هورمونی را در بدن حفظ کنند.

دمنوش های گیاهی مفید

مصرف دمنوش هایی مانند چای سبز، زنجبیل، رازیانه و بابونه می تواند تأثیر مثبتی بر تنظیم عملکرد هورمونی و کاهش استرس داشته باشد. چای سبز به دلیل داشتن ترکیبات ضد التهابی می تواند از استرس اکسیداتیو و پیری زود رس جلوگیری کند.

در حالی که دمنوش زنجبیل و رازیانه به کاهش گرگرفتگی و بهبود عملکرد گوارش کمک می کنند. این دمنوش ها همچنین آرامش بخش بوده و کیفیت خواب را بهبود می بخشند که یکی از چالش های زنان در دوران پیش یائسگی است.

آیا لرز از علائم یائسگی است؟

لرز یکی از علائم کمتر شناخته شده ی یائسگی است که می تواند به دلیل تغییرات نا گهانی در سطح هورمون های بدن رخ دهد. در دوران یائسگی کاهش استروژن بر سیستم تنظیم دمای بدن تأثیر می گذارد و باعث بروز نوسانات دمایی می شود.

این تغییرات ممکن است به صورت گرگرفتگی های شدید ظاهر شوند که پس از کاهش ناگهانی دما احساس لرز را در فرد ایجاد می کنند. علاوه بر این کاهش سطح استروژن می تواند بر عملکرد سیستم عصبی تأثیر بگذارد و باعث حساسیت بیشتر به سرما شود. برخی زنان در این دوره احساس سرما و لرز را حتی در شرایطی که محیط اطراف گرم است تجربه می کنند.

این حالت معمولاً موقتی است اما در برخی افراد می تواند به طور مکرر رخ دهد و همراه با دیگر علائم یائسگی مانند تعریق شبانه و تغییرات خلق و خو باشد. تنظیم دمای محیط، پوشیدن لباس های چند لایه و مصرف مواد غذایی گرم کننده می تواند به کاهش این علائم کمک کند.

ایا بدن درد از علائم یائسگی است؟

بدن درد یکی از نشانه های رایج اما کمتر مورد توجه در دوران یائسگی است که می تواند به دلیل تغییرات هورمونی، کاهش استروژن و تأثیر آن بر عضلات و مفاصل رخ دهد. استروژن نقش مهمی در حفظ سلامت بافت های همبند، انعطاف پذیری عضلات و کاهش التهاب دارد.

اما با افت سطح این هورمون بسیاری از زنان درد های پراکنده در نواحی مختلف بدن از جمله مفاصل، کمر و حتی عضلات را تجربه می کنند. این دردها ممکن است شبیه علائم آرتروز خفیف یا احساس خشکی و سفتی در بدن باشند به ویژه در ابتدای روز یا پس از دوره های طولانی عدم تحرک.

علاوه بر این تغییرات متابولیسم و افزایش حساسیت سیستم عصبی می تواند باعث ایجاد دردهای پراکنده و حتی احساس خستگی مزمن شود. انجام تمرینات کششی، مصرف مواد غذایی ضد التهابی، هیدراته نگه داشتن بدن و داشتن خواب کافی می تواند به کاهش این عارضه کمک کند و از شدت آن بکاهد.

تبخال تناسلی یکی از عفونت های شایع ویروسی است که از طریق تماس جنسی منتقل می شود. و می تواند با بروز زخم ها و تاول های دردناک در ناحیه تناسلی همراه باشد. این بیماری که عامل آن ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) است. در برخی افراد بدون علامت باقی می ماند اما در دیگران باعث ناراحتی و عوارض جدی می شود.

طبق نظر دکتر فوق تخصص زنان و زایمان و نازایی در تهران با وجود اینکه این عفونت به طور کامل از بین نمی رود. اما روش های درمانی موثری برای کنترل علائم و کاهش دفعات عود آن وجود دارد. درمان های ضد ویروسی می توانند به کاهش شدت علائم کمک کنند و برخی اقدامات پیشگیرانه نیز می توانند احتمال انتقال ویروس را کاهش دهند.

انواع تبخال تناسلی در زنان

تبخال تناسلی در زنان به اشکال مختلفی ظاهر می شود. و شدت علائم آن در افراد متفاوت است. برخی افراد با نشانه های دردناک و آشکار مواجه می شوند در حالی که برخی دیگر ممکن است بدون هیچ علامتی ناقل این ویروس باشند. این تفاوت ها به نوع ویروس،واکنش سیستم ایمنی و شرایط جسمی فرد بستگی دارد. آشنایی با انواع این عفونت نه تنها به تشخیص بهتر آن کمک می کند بلکه می تواند در پیشگیری و کنترل بیماری نیز نقش مؤثری داشته باشد. در ادامه انواع تبخال تناسلی در زنان را بررسی می کنیم.

تبخال تناسلی اولیه

این نوع زمانی رخ می دهد که فرد برای اولین بار به ویروس هرپس سیمپلکس مبتلا می شود. در این مرحله سیستم ایمنی هنوز واکنشی مؤثر در برابر ویروس ندارد و علائم معمولاً شدید تر هستند. زنان مبتلا به این نوع ممکن است با تاول های دردناک، التهاب شدید، تب، خستگی و ورم غدد لنفاوی مواجه شوند. این علائم می توانند چندین هفته ادامه داشته باشند. و در برخی موارد شدت درد به حدی است که فرد در انجام فعالیت های روزمره دچار مشکل می شود. دریافت درمان های ضد ویروسی در این مرحله می تواند روند بهبودی را تسریع کرده و از گسترش عفونت جلوگیری کند.

تبخال تناسلی عود کننده

پس از عفونت اولیه ویروس در بدن باقی می ماند و ممکن است در دوره های مختلف مجدداً فعال شود. عود بیماری معمولاً خفیف تر از عفونت اولیه است و به شکل تاول های کوچک تر و دوره های کوتاه تر ظاهر می شود. برخی زنان پیش از بروز تاول ها علائمی مانند سوزش، خارش یا درد خفیف را در ناحیه تناسلی احساس می کنند. عواملی مانند استرس، ضعف سیستم ایمنی، خستگی و تغییرات هورمونی می توانند زمینه ساز بازگشت بیماری باشند. مصرف داروهای ضد ویروسی می تواند دفعات و شدت عود را کاهش داده و روند کنترل بیماری را بهبود بخشد.

تبخال تناسلی بدون علامت

در برخی موارد زنان به ویروس آلوده می شوند اما هیچ علائمی ندارند یا نشانه ها آن قدر خفیف است که متوجه آن نمی شوند. این نوع از بیماری خطرناک تر است زیرا فرد بدون آگاهی از عفونت می تواند ویروس را به شریک جنسی خود منتقل کند. حتی در دوره هایی که فرد هیچ زخمی ندارد امکان انتقال ویروس از طریق تماس مستقیم پوستی یا ترشحات تناسلی وجود دارد. انجام آزمایش های تشخیصی برای افرادی که در معرض خطر هستند یکی از بهترین روش ها برای شناسایی و کنترل این بیماری محسوب می شود.

تبخال تناسلی در بارداری

مبتلا شدن به این بیماری در دوران بارداری می تواند مشکلاتی جدی برای مادر و جنین ایجاد کند. اگر عفونت اولیه در اوایل بارداری رخ دهد ممکن است خطر سقط جنین یا مشکلات رشد جنین افزایش یابد. در مواردی که ویروس در ماه های پایانی بارداری فعال باشد احتمال انتقال آن به نوزاد هنگام زایمان طبیعی وجود دارد که همین امر می تواند باعث ایجاد تبخال نوزادی شود. این بیماری در نوزادان بسیار خطرناک است و می تواند منجر به آسیب های مغزی، مشکلات تنفسی یا حتی مرگ شود. پزشکان معمولاً برای زنان باردار مبتلا به این ویروس درمان های دارویی و در صورت لزوم زایمان سزارین را توصیه می کنند تا از انتقال ویروس به نوزاد جلوگیری شود. آگاهی از انواع مختلف تبخال تناسلی در زنان و رعایت نکات بهداشتی می تواند به کاهش خطر ابتلا و کنترل بهتر بیماری کمک کند. مراجعه به پزشک، انجام آزمایش های تشخیصی و استفاده از روش های پیشگیری مانند کاندوم از جمله اقداماتی هستند که در مدیریت این بیماری نقش مهمی دارند.

علائم تبخال تناسلی در زنان

علائم تبخال تناسلی در زنان بسته به مرحله بیماری و وضعیت سیستم ایمنی فرد می تواند از خفیف و نامحسوس تا شدید و آزار دهنده متغیر باشد. برخی از زنان ممکن است بدون هیچ نشانه ای به ویروس مبتلا باشند درحالی که برخی دیگر با زخم های درد ناک و علائم عمومی شدید روبه رو می شوند. شناخت این علائم به تشخیص سریع تر و کنترل بهتر بیماری کمک می کند. در ادامه علائم رایج تبخال تناسلی در زنان  و مراجعه به کلینیک فوق تخصص زنان در تهران را بررسی می کنیم.

تاول ها و زخم های تناسلی

یکی از شایع ترین نشانه های تبخال تناسلی ظاهر شدن تاول های کوچک و پر از مایع در اطراف ناحیه تناسلی، مقعد، باسن و گاهی داخل واژن است. این تاول ها معمولاً پس از چند روز پاره شده و به زخم های باز و درد ناک تبدیل می شوند که ممکن است هنگام ادرار کردن یا تماس با لباس تحریک شوند. زخم خا معمولاً پس از یک تا دو هفته بهبود می یابند اما ویروس همچنان در بدن باقی می ماند.

سوزش،خارش و احساس گزگز در ناحیه تناسلی

برخی زنان پیش از ظاهر شدن تاول ها احساس سوزش، خارش یا گزگز در ناحیه تناسلی دارند. این علائم معمولاً نشانه ای از فعال شدن ویروس و شروع یک دوره جدید از بیماری است. احساس ناراحتی ممکن است چند ساعت یا حتی چند روز قبل از ظاهر شدن تاول ها آغاز شود.

ترشحات غیرعادی واژن

عفونت ناشی از تبخال تناسلی می تواند باعث افزایش ترشحات واژنی شود. این ترشحات ممکن است غلیظ تر یا همراه با بوی غیرمعمول باشند. تغییر در ترشحات واژن به ویژه اگر همراه با درد یا سوزش باشد می تواند نشانه ای از شروع یک دوره فعال بیماری باشد.

درد و ناراحتی هنگام ادرار کردن

یکی از علائم آزاردهنده این بیماری در زنان درد شدید یا سوزش هنگام دفع ادرار است. این وضعیت زمانی رخ می دهد که زخم های باز ناشی از تبخال در مسیر خروجی ادرار یا اطراف واژن قرار دارند و تماس ادرار با این نواحی باعث تحریک و ایجاد درد می شود. در برخی موارد التهاب ناشی از ویروس ممکن است باعث تنگ شدن مجرای ادراری شده و ادرار کردن را دشوار کند.

تورم و حساسیت غدد لنفاوی

در بسیاری از زنان عفونت اولیه با تورم و حساسیت غدد لنفاوی در کشاله ران همراه است. این غدد بخشی از سیستم ایمنی بدن هستند و در واکنش به عفونت متورم می شوند. تورم غدد ممکن است همراه با احساس درد یا فشار در این ناحیه باشد.

علائم عمومی مانند تب، سردرد و خستگی

تبخال تناسلی می تواند علائم عمومی شبیه آنفولانزا ایجاد کند به ویژه در مرحله اولیه بیماری. تب، سردرد، ضعف، درد عضلانی و احساس خستگی شدید از جمله علائمی هستند که ممکن است همراه با زخم های تناسلی ظاهر شوند. این علائم معمولاً در عفونت اولیه شدید تر هستند و با گذر زمان و تقویت سیستم ایمنی شدت آن ها کاهش می یابد.

درد در هنگام رابطه جنسی

به دلیل وجود زخم ها و التهاب در ناحیه تناسلی برخی از زنان ممکن است هنگام رابطه جنسی احساس درد یا سوزش داشته باشند. این ناراحتی می تواند تأثیر منفی بر زندگی جنسی فرد گذاشته و باعث کاهش میل جنسی شود. استفاده از روش های محافظتی و پرهیز از رابطه جنسی در دوران فعال بیماری می تواند از انتقال ویروس به شریک جنسی جلوگیری کند.

علائم خفیف یا عدم وجود علائم

در برخی موارد فرد ممکن است به ویروس آلوده باشد اما هیچ علامت مشخصی را تجربه نکند. این حالت که به آن عفونت بدون علامت گفته می شود خطر انتقال ویروس را افزایش می دهد زیرا فرد بدون اطلاع از بیماری خود می تواند آن را به دیگران منتقل کند. آزمایش های تشخیصی برای زنانی که در معرض خطر هستند می تواند به شناسایی و کنترل بیماری کمک کند.

درمان تبخال تناسلی در زنان

تبخال تناسلی یک عفونت ویروسی است که توسط ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) ایجاد می شود و در بسیاری از زنان می تواند علائمی چون تاول ها و زخم های درد ناک در ناحیه تناسلی به همراه داشته باشد. اگرچه درمان قطعی برای تبخال تناسلی وجود ندارد اما روش های درمانی مختلفی وجود دارند که می توانند به کاهش شدت علائم، سرعت بخشیدن به روند بهبودی و کاهش دفعات عود بیماری کمک کنند. در این جا درمان های رایج برای تبخال تناسلی در زنان را بررسی می کنیم.

داروهای ضد ویروسی

دارو های ضد ویروسی یکی از اصلی ترین روش های درمان تبخال تناسلی هستند. این داروها می توانند به ویژه در کاهش مدت زمان و شدت علائم کمک کنند و از گسترش ویروس جلوگیری نمایند. داروهای ضد ویروسی معمولا شامل موارد زیر هستند.

آسیوکلوویر (Acyclovir)

یکی از پرمصرف ترین داروهای ضد ویروسی برای درمان تبخال تناسلی است که می تواند به کاهش درد و تسریع در بهبودی زخم ها کمک کند.

والاسیکلوویر (Valacyclovir)

این دارو به طور مشابه با آسیوکلوویر عمل می کند اما معمولاً دوز کمتری نیاز دارد و ممکن است راحت تر مصرف شود.

فامسیکلوویر (Famciclovir)

این دارو نیز برای کاهش علائم تبخال تناسلی و پیشگیری از عود آن مؤثر است. این دارو ها می توانند به صورت خوراکی، موضعی یا حتی تزریقی تجویز شوند و به طور معمول در زمان شروع علائم یا در دوره های عود بیماری مصرف می شوند. مصرف این داروها معمولاً می تواند به کاهش زمان بیماری کمک کند هرچند که ویروس همچنان در بدن باقی خواهد ماند.

درمان موضعی با کرم ها و پماد ها

درمان های موضعی نیز یکی دیگر از روش های مؤثر در درمان تبخال تناسلی در زنان هستند. این کرم ها معمولاً شامل داروهایی مانند  آسیوکلوویر موضعی یا پمادهای ضد ویروسی هستند که به طور مستقیم روی زخم های تناسلی زده می شوند. استفاده از این داروها می تواند به تسکین درد و کاهش التهاب کمک کند و روند بهبودی زخم ها را تسریع نماید. همچنین پماد های بی حس کننده ممکن است برای کاهش درد ناشی از زخم ها مفید باشند. این درمان ها بیشتر در مراحل ابتدایی بیماری مؤثر هستند.

درمان های حمایتی و مسکن ها

در کنار داروهای ضد ویروسی استفاده از درمان های حمایتی نیز می تواند به کاهش علائم تبخال تناسلی کمک کند. برخی از این درمان ها شامل موارد زیر هستند.

استفاده از مسکن ها

داروهای مسکن مانند ایبوپروفن یا استامینوفن می توانند به کاهش درد، التهاب و تب ناشی از تبخال تناسلی کمک کنند.

حمام نشسته با آب گرم

زنان مبتلا به تبخال تناسلی می توانند برای کاهش درد و تسکین زخم ها در آب گرم بنشینند. این کار به کاهش درد و التهاب ناحیه تناسلی کمک می کند و باعث می شود زخم ها سریع تر بهبود یابند. تغییرات در سبک زندگی و پیشگیری از عود برای کاهش دفعات و شدت عود بیماری تغییرات در سبک زندگی و رعایت برخی نکات بهداشتی ضروری است.

مدیریت استرس

استرس یکی از عواملی است که می تواند به فعال شدن ویروس و عود تبخال تناسلی منجر شود. بنابراین تکنیک های کاهش استرس مانند یوگا، مدیتیشن و ورزش منظم می توانند به کنترل این بیماری کمک کنند.

استفاده از کاندوم

استفاده از کاندوم در طول رابطه جنسی می تواند به کاهش خطر انتقال ویروس به دیگران کمک کند حتی در زمانی که فرد علائم آشکاری ندارد.

درمان در دوران بارداری

در دوران بارداری درمان تبخال تناسلی بسیار مهم است. زیرا عفونت ممکن است خطراتی برای نوزاد به وجود آورد. در مواردی که تبخال تناسلی در دوران بارداری تشخیص داده شود.پزشکان معمولاً داروهای ضد ویروسی را تجویز می کنند تا از انتقال ویروس به نوزاد جلوگیری شود. در موارد شدید تر ممکن است زایمان سزارین برای جلوگیری از انتقال ویروس به نوزاد توصیه شود.

پماد برای تبخال تناسلی زنان

پماد های ضد ویروسی برای درمان تبخال تناسلی در زنان می توانند نقش مؤثری در کاهش درد، التهاب و تسریع بهبودی زخم های ناشی از این عفونت داشته باشند. یکی از رایج ترین پماد های مورد استفاده آسیوکلوویر موضعی است که به طور مستقیم روی زخم های تناسلی اعمال می شود و از گسترش ویروس جلوگیری می کند.

این پماد ها معمولاً به کاهش شدت علائم و بهبود سریع تر زخم ها کمک کرده و در کنار درمان های دارویی خوراکی می توانند راه حل مؤثری برای مدیریت تبخال تناسلی باشند. استفاده از این پمادها در مراحل ابتدایی بیماری مؤثرتر است و می تواند به ویژه در کاهش درد و ناراحتی نواحی آسیب دیده کمک کند.

از کجا بفهمیم تبخال تناسلی داریم؟

برای تشخیص تبخال تناسلی به چندین علامت و نشانه توجه باید کرد. در بسیاری از موارد اولین علائم تبخال تناسلی شامل سوزش، خارش یا احساس گزگز در ناحیه تناسلی، مقعد یا باسن است. این علائم معمولاً چند روز قبل از بروز تاول ها و زخم ها ظاهر می شوند. پس از این علائم تاول های کوچک و پر از مایع در ناحیه تناسلی، واژن یا اطراف مقعد بروز می کنند که به زخم های درد ناک تبدیل می شوند. 

همچنین برخی افراد ممکن است همراه با این زخم ها علائم عمومی مانند تب، سردرد، درد عضلانی و خستگی را تجربه کنند. در مواردی ممکن است تبخال تناسلی بدون هیچ گونه علامت واضحی وجود داشته باشد. و تنها از طریق آزمایش های تشخیصی نظیر تست PCR یا آزمایش خون می توان به عفونت پی برد. اگر مشکوک به تبخال تناسلی هستید مراجعه به پزشک و انجام آزمایش های لازم برای تشخیص قطعی بیماری توصیه می شود.